Nee ik was geen klein, dik, roodharig, brildragend, slecht in gym kind.
Dat was het beeld van kinderen die gepest werden.
Werd jij…JIJ gepest?, da’s vaak de reactie die ik krijg als ik vertel dat ik gepest werd.
Ja ik….als kind, als puber en als adolescent.
Ik was vergeten hoe dat voelde, maar ik weet het weer.
De impact van gepest worden is groot en kan gevolgen hebben.
Ik weet er alles van, heb me genoeg verdiept in alles wat er over geschreven is.
Zelfs nu nog kan en wil ik niet alles erover lezen en zien.
Te pijnlijk en te dichtbij.
Ik was vergeten hoe dat voelde, maar ik weet het weer.
Gepest worden was erg.
Maar dat één van onze kinderen gepest werd vond ik 1000 maal erger.
De machteloosheid, de woede, de angst die je dan voelt, is vreselijk.
Het wegkijken van ouders, omstanders en leerkrachten ook.
Ik was vergeten hoe dat voelde, maar ik weet het weer.
Je zou denken dat ik precies weet hoe ik moet reageren als ‘ervaringsdeskundige’ zeg maar.
Maar dat is niet zo.
Ik verval bij pestgedrag naar ons kind direct in mijn overlevingsstrategie.
Ik bevries en sla het liefst mijn handen voor mijn ogen, zo van….ik ben er niet…
Ik was vergeten hoe dat voelde, maar ik weet het weer.
Na 3 redelijk rustige jaren, dreigt het pestgedrag weer op te laaien.
Zomaar…omdat een stel pubers zich waarschijnlijk verveelden.
‘Wat zullen we vanavond eens gaan doen’, ik stel me voor dat het zo gebeurde.
‘Hoe gaat het eigenlijk met X … laten we eens kijken’, bedacht een groepje van 4??
Het plan verliep anders.
Ipv aanbellen en vragen, wat wel een beetje gek gedrag is van een hoofdpester,
besloten ze aan te bellen en weg te rennen.
Heel stoer gedrag.
De avond daarop was het een groep van 6?? en de avond daarna een groep van 12.
Kinderachtig gedoe, wat al snel uit de hand liep.
Met om half één ’s nachts, stenen tegen ons raam.
Mijn eerste reactie was bevriezen en handen voor mijn ogen, mijn tweede reactie was woede.
Ik was vergeten hoe dat voelde, maar ik weet het weer.
Natuurlijk hebben we stappen ondernomen.
Voelen wij ons gehoord en niet alleen.
En ons kind is niet bang en zelfs heel dapper.
Ik weet weer hoe het voelt en haal mijn handen van mijn ogen en publiceer dit verhaal.
Een moeder.
PS: Als leerkracht was en ik ben ik altijd zeer alert op pestgedrag en viel en val ik als een blok voor roodharige jochies en meidjes. ; )
*Bron foto via Google
4youreyesonlyfrommissM 
Wat dapper dat je het hebt kunnen schrijven.. Mijn hartslag ging omhoog, zo geraakt door jouw kwetsbare blog.
Ik was nooit de pester, nooit de gepeste. Het op de bres springen voor anderen die pestend gedrag vertonen heeft mij en mijn kinderen een andere kwetsbaarheid gegeven…
Wees mild voor je bevriezing, gelukkig is er genoeg warmte in jouw gezin om er niet 365 dgn. er last van te hebben en te ontdooien.
Dapper kind!
Dappere moeder! X